Zondag zeedag 17 september

Ik dobber in zee en geniet. Geniet van het zoute water, de golven. Ik geniet omdat ik anderen zie genieten. Het voor mij ook echt vakantie.

Plus de dienst van vanochtend met aansluitend koffiedrinken bij de taverne... waardevolle momenten.

Meer is er zo'n zondag niet nodig. En morgen? Ach, dan gaan we er weer tegenaan.

Ik kijk nog eens omhoog en zie tussen de rieten parasol en de palmboom af en toe een vliegtuig voorbij komen tegen een helderblauwe lucht. Het Diktigebergte in de verte begint zich in nevelen te hullen. Langzaam zal het afkoelen naar 24 graden vannacht. Voor de komende dagen wordt er tot 27 graden verwacht.

De brokkenpiloot-van-de-reis hinkelt wat heen en weer op een verstuikte enkel. Ik heb er alle vertrouwen in dat we haar komende woensdag door alle controles op de airport heen kunnen loodsen. En anders zal het been eraf moeten: probleem opgelost 😉

bij het diner geniet ik van de souvlaki en deel mijn fles water met de heren bij wie ik vanavond aan ben geschoven. De Santorini-gangers, ik noem ze even het A-team, hebben de marsorders en benodigde voucher voor morgen ontvangen en ik wens ze alvast een superfijne dag toe. Ik denk niet dat ik morgenochtemd om kwart over zes al in staat zal zijn om ze uit te zwaaien.  Zelf heb ik morgen andere plannen, met een ander deel van de groep, het B-team. En weer anderen zullen hun eigen plan trekken.

Het leven is goed!