vrijdag 15 september: Hoe warm het was en hoe ver

Afgekloofd, dat zijn die acht die vandaag de Imbroskloof hebben gelopen. Zeker met deze temperatuur, die toch rond de 30 graden schommelt. Het is dat ik hem zelf al een aantal keren heb gelopen en dat het merendeel van de groep ‘thuis’ is gebleven, maar anders had rijsijdertje hem graag nog eens gelopen. Mooi werk, klovers!
Voor zeven thuisblijvers heeft rijslijdertje-excursions iets anders bedacht: een ’relaxte’ wandeling naar Cherso, daar op een terras koffiepauze houden. Ondertussen maak ik een ommetje naar het excursiekantoor en draag daar de opbrengst van de laatste twee excursies af. Wat een heerlijk idee dat de kas klopt. Dat betekent in dit geval dat er de geld-envelop schoon leeg is: geen eurcent teveel of te weinig.

Vervolgens doorstomen naar het Lychnostatis Folkoremuseum en daar rondkijken. Dan weer terug en ergens aan het water lunchen en tenslotte weer halverwege de middag bij het hotel een verfrissende duik in het zwembad nemen. Moet te doen zijn, toch? Wie mij al langer kent, weet dat wandelingen bij mij de neiging hebben om soms wat uit de hand de lopen. Het WAS uiteindelijk ook te doen, maar we hebben wel ruim 8 kilometer gewandeld. Dus zeg maar: een soort kloof, maar plat, breed en geasfalteerd. Petje af hoor, alternatieve klovers! Hier wordt verzucht: ‘ik heb nog nooit zoveel gelopen in een vakantie’, en daar zie ik iemand de kramp uit de kuiten stretchen. Maar ze stiefelen knap door, dat moet ik wel zeggen. Dus ook hulde aan de alternatieve klovers! En natuurlijk ook aan het restje, wat weer een dag heeft moeten relaxen bij het zwembad en op een terrasje: het blijft tobben.
Dat Lynchnostatis Folkloremuseum is absoluut de moeite waard. Met veel liefde zijn alle elementen uit een Kretenzisch dorpje van pak ‘m beet 100 jaar geleden nagebouwd. Alle materialen zijn gebruikt, zelf het afval en het ziet er werkelijk puik uit. Zo zien we het interieur van een boerenwoning, een middenstandswoning, kerk, school, diverse ateliers en ambachten, kruiden, een bibliotheek en nog veel meer…. noem maar op. Met veel oog voor details. Absoluut een aanrader!
Op de terugweg wordt het stiller en stiller. Reikhalzend wordt uitgekeken naar het terrasje waar we op de heenweg koffie hebben gedronken, maar dat blijkt toch veel en veel verder weg te liggen dan ik had ingeschat. Rijslijdertje kan ook niet alles weten. Maar als we dan ergens onderweg aan de Dakos of aan een pizza zitten, is alle gezwoeg dan misschien niet vergeten, maar toch zeker wel op de achtergrond geraakt.
Vol goede moed beginnen we aan het laatste stukje en om half vier tikken we de finish aan. Tijd voor een verfrissende duik in onze eigen kleine zwembadje: en weer een oma-plons-filmpje richting thuisfront gestuurd!
De dagsluiting is kort, maar krachtig. Onze organist-met-mondorgel zit nog ergens in de bus tussen de Imbroskloof en Cherso, maar gelukkig heb ik heel wat nummers uit onze zangbundel ingeblikt op mijn laptop staan, dus zingen is geen probleem.
En als ik bij het diner net mijn dessert op heb, en de Imbrossers de eetzaal zien binnen marcheren, allemaal nog compleet en heel van lijf en leden en hun enthousiaste verslag hoor, is mijn dag helemaal goed. Ik zeg: niks meer aan doen!