Plons!

Wat is er nou nog lekkerder dan op een warme donderdag in september een ferme sprong te maken in de Middellandse Zee? Twee sprongen! In twee verschillende baaien gaat de bootvoor anker en wordt het trapje uitgeklapt. Nou ja, trapje...het is meer een stalen laddertje. Tricky, maar met waterschoenen aan best te doen.

De waaghalzen duiken, de meesten dalen via het trapje af en ik zit daar ergens, tussenin door vanaf de rand van het bootje in het water te springen.

Het water is kraakhelder, door een of ander natuurkundig verschijnsel azuurblauw en heerlijk van temperatuur. Het zout zorgt ervoor dat ik ook binnen no time weer boven water kom. Leuk om de baai van Mirabello eens vanuit deze hoek te bekijken. Hetzelfde geldt voor Spinalonga. De voormalige leprozenkolonie op het kleine eilandje is goed herkenbaar.

Het is vier uur varen/zwemmen. De lucht is onbewolkt, de zon brandt flink en er staat een stevige wind. Een windvlaag rukt mijn petje vamijn hoofd en smijt het in het water. Een vriendelijke meneer van de boot naast ons brengt hem weer terug. Dankuwel!

En verder is het ontspannen, wat eten, lekker kletsen en de tijd vergeten.

Mijn badpak is opgedroogd, dus kan ik mij weer netjes aankleden voor ik weer de wal op ga in Elounda. Het muziekje van Wie betaalt de veerman? zingt nog na in mijn hoofd. Hoe kan het ook anders....die leuke tv-serie uit de jaren '80 speelt zich hier immers af!

Nu nog met een stuk of 60 haringen in een dubbeldekkerbus terug naar de respectievelijke hotels. Het gezelschap is rustig en een enkeling hangt te knikkenbolen. Dat je van relaxen zo tam kunt worden...

Deze dag is omgevlogen!