Zondag 10 september - rustdag

Een voor één druppelen ze binnen voor onze zondagse dienst. Het blijft bijzonder: geen echte kerkdienst, maar toch fijn met elkaar een uur samenzijn rond het woord van God, een preek, samen bidden en zingen. Het gaat vanochtend over ‘Kijken door de bril van het geloof’ uit Numeri 13 en 14.
Bijzonder dat wij in alle rust en voorzien van alle comfort hier twee weken mogen verblijven, terwijl elders –niet eens zo ver weg- mensen in de grootste ellende gedompeld zijn door een aardbeving (Marokko), een oorlog (Oekraïne) of onder de willekeur en terreur van een bizarre regering verkeren (Rusland).
Bij de koffie, op het terras van de taverne, maak ik afspraken met ik een negental deelnemers waarmee ik morgen naar Heraklion wil gaan.
En verder is het de hele dag lekker relaxen, met heerlijk dobberen in de zee of in het zwembad.
Ik kom tot rust.
Van het thuisfront hoor ik berichten over een benauwde hitte in Nederland en ik zie beelden van een swingende kleinzoon, gehuld in een pamper. Een andere kleinzoon dobbert heerlijk in de rivier achter hun huis en van de anderen zie ik op Whatsapp ook het een en ander. 😊.
En nu ik het toch over ‘huis’ heb: ze hebben hier hun best gedaan om me een huislijk gevoel te geven: aan de muur hangt een Van Gogh, een neppe dan he. Als Brabander doet me dat goed, maar het had van mij ook wel iets echt Grieks mogen zijn. Misschien dat ze bij Ikea Heraklion alleen nog maar Van Goghs hadden??
Verder is er weinig te melden, dus ik brei er een eind aan: fijne avond allemaal!