Woensdag 13 september - Jeepsafari

Klokslag half negen stoppen twee jeeps voor het hotel om ons op te halen. Wat leuk: een hele dag met onze eigen club van 14 weg. Ik heb vandaag acht huisblijvers, maar die hebben me verzekerd dat ze zich vandaag heus niet verlaten voelen,en huilend op een steen zullen gaan zitten.
In de jeep van André (nederlandstalig) passen 8 deelnemers en de rest gaat met Bellos/Jiannis of hoe hij ook maar heet, mee (engelstalig). Het is een leuk duo, die twee van Safari Experts Crete! André heeft meteen al een zak vol credits te pakken, als hij vertelt dat hij uit Groningen komt. Nou ja, daar kan hij ook niks aan doen, denk ik als Zuid Hollander van Brabants origine. Hoewel hij pas drie jaar op Kreta woont, doet hij het werkelijk uitstekend! Voor zover ik kan gaan, strookt zijn informatie met die ikzelf gedurende al de reizen heb opgedaan, en uit eigen ervaring weet hij er nog veel meer interessants aan vast te plakken. Regelmatig zet jij de jeep stil om wat kruiden te plukken, of dingen aan te wijzen. Hij heeft voor ons een interessante route over de Lassithi hoogvlakte. Als nel gaan we off-road en vooral de mensen achterin de jeep, op de dwarse bankjes zijn ‘shaken, not stirrerd’.
De imposante lammergier (spanbreedte tot 3.00 meter en 1,5 meter hoog) laat zich vandaag niet echt goed zien. Ze zullen wel genoeg te eten hebben gekregen. Nadat dit imposante beest bijna was uitgeroeid, is hij op de lijst met beschermde diersoorten gekomen en is er een voedselprogramma opgestart. We horen ook dat hij de botten van een schaap of geit binnen 24 uur kan verteren, omdat hij het sterkste soort maagzuur heeft wat er maar bestaat.
Het aantal indrukken wat we vandaag opdoen is groot: de vijf zit al vroeg in de klok, want nog ruim voor het middaguur hebben we al een rakimelo te pakken (raki met honinglikeur). Wie wil mag op ambachtelijke wijze de geit melken of uitproberen hoe het graan vroeger op handmatige wijze werd gemalen. Dit was de taak van de oma’s, en die beschikten daarom over imposante spierbundels en  bankschroeven van handen. Volgens André dan he.
De grot van Zeus laten de meesten van ons voor wat hij is. Om aan de kaken van zijn vader Kronos te laten ontsnappen, heeft moeder Rhea de kleine Zeus in deze grot verborgen. Het schijnt een prachtig verlichte grot met stalagmieten en stalagtieten te zijn, maar ik heb meer animo voor een heerlijk koude frappé.
Hé dat is leuk: we rijden door Tzermiado, daar waar ik meer dan tien jaar geleden op de foto gezet ben met vier locals, zie label aan mijn rugzak. De exacte plek kan ik zo snel niet terugvinden en de locals zitten op dit moment van de dag binnen. En gelijk hebben ze, want het is vandaag een echte, prachtige zonnige en warme dag!
De lunch….die zoals altijd als je een lunch krijgt: overvloedig en inclusief wijn en raki. En water. Niet slecht voor de stemming, die toch deze hele dag al opperbest is. We bezichtigen de grootste plataan van Kreta. Dan is er nog een stop bij een ienimieni kloostertje, gewijd aan Veronika, niet die van die omroepvereniging, maar die van de doek, die in het Lijdensverhaal voorkomt. Er leven vandaag de dag nog twee monniken, alleen niet vandaag: vandaag zijn ze elders. Er is een schuilkerkje waar de monniken zich indertijd voor de Turken hebben verborgen. Maar dat zullen ongetwijfeld weer andere monniken zijn dan de huisje, want de Turken zijn hier al weg sinds 1898. Ja sorry, inmiddels zijn ook mijn hersens zo door elkaar geschud dat ik alle feiten ook niet meer op een rijtje heb hoor.
We verlaten de Lassithi hoogvakte en maken nog een laatste stop met uitzicht op Chersonissos, en dan gaat het recht op het hotel aan. We nemen afscheid van onze gidsen en ik concludeer: dit is één van de leukste jeepsafari’s die ik heb meegemaakt. Noteer deze naam: Safari Experts Crete, uit Malia, voor het geval je (nog eens) op Kreta mocht komen.

Leuke avond verder gewenst allemaal!